Υποεπιτροπή που εκπροσωπεί την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής και την Αμερικανική Ακαδημία Οικογενειακών Ιατρών δημοσίευσε νέες οδηγίες κλινικής πρακτικής για τη διάγνωση και τη διαχείριση της οξείας μέσης ωτίτιδας (ΟΜΩ). Αυτές οι κατευθυντήριες οδηγίες παρείχαν έξι συστάσεις σε γιατρούς πρωτοβάθμιας φροντίδας για τη διαχείριση της μη επιπλεγμένης οξείας μέσης ωτίτιδας σε παιδιά ηλικίας 2 μηνών έως 12 ετών. Μέσα σε αυτό το έγγραφο έγιναν ορισμένες συστάσεις που κυμαίνονται από τη διάγνωση της ΟΜΩ έως τις θεραπείες εναλλακτικής ιατρικής για την πάθηση.
Ακολουθεί μια σύντομη περίληψη των δημοσιευμένων οδηγιών.

Σύσταση 1:
Για τη σωστή διάγνωση της ΟΜΩ υπάρχουν τρία βασικά στοιχεία που πρέπει να συνυπάρχουν. Αυτά τα στοιχεία είναι ένα ιστορικό οξείας έναρξης σημείων και συμπτωμάτων, η παρουσία συλλογής του μέσου ωτός και σημεία και συμπτώματα φλεγμονής του μέσου ωτός. Στη διαδικασία της διάγνωσης είναι πολύ σημαντικό να απεικονιστεί ο τυμπανικός υμένας. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να αφαιρέσετε την κυψελίδα που φράζει την τυμπανική μεμβράνη (Safe Ear Curettes, The Lighted Ear Curette και OtoClear® Safe Irrigation Tips). Η αδυναμία επαρκούς καθαρισμού του ακουστικού πόρου από την κεφαλή οδηγεί σε αύξηση της αβεβαιότητας κατά τη διάγνωση.

Σύσταση 2:
Η αξιολόγηση και η θεραπεία του πόνου που βιώνει ο ασθενής είναι σημαντικό μέρος της σωστής διαχείρισης της ΟΜΩ.

Σύσταση 3Α:
Η παρατήρηση χωρίς τη χρήση αντιβακτηριδιακής θεραπείας γίνεται πιο δημοφιλής επιλογή για τη διαχείριση της ΟΜΩ. Αυτό προκύπτει από τα αυξανόμενα στοιχεία αντιβακτηριακής αντοχής που εμφανίζονται λόγω της υπερβολικής χρήσης αντιβακτηριακών συνταγών στη θεραπεία. Η παρατήρηση χρησιμοποιείται συνήθως στην Ευρώπη, καθώς αρχικά αντιμετωπίζουν μόνο τα συμπτώματα της ΟΜΩ. Εάν δεν παρατηρηθεί βελτίωση της κατάστασης του ασθενούς εντός 48-72 ωρών, τότε χρησιμοποιούνται αντιβακτηριακές συνταγές.

Όταν χρησιμοποιείτε την παρατήρηση, είναι σημαντικό ο γονέας να έχει τακτική επικοινωνία με τον κλινικό γιατρό και να υπάρχει ένα σύστημα επαναξιολόγησης σε ισχύ. Αυτή η επιλογή προτείνεται επίσης μόνο για υγιή παιδιά ηλικίας 6 μηνών έως 2 ετών.

Σύσταση 3Β:
Εάν ληφθεί η απόφαση να αντιμετωπιστεί η ΟΜΩ με αντιβακτηριακή συνταγή, συνιστάται η χρήση αμοξικιλλίνης. Η αμοξικιλλίνη είναι η πρώτη επιλογή λόγω της γενικής αποτελεσματικότητας, της ασφάλειας, του χαμηλού κόστους και της αποδεκτής γεύσης της.

Σύσταση 4:
Μόλις ο κλινικός ιατρός αποφασίσει μεταξύ της παρατήρησης και της χρήσης ενός αντιβακτηριακού παράγοντα για αρχική θεραπεία, ο ασθενής πρέπει να παρακολουθείται για τις πρώτες 48 έως 72 ώρες από τον γονέα ή τον φροντιστή. Εάν ο ασθενής δεν ανταποκριθεί σε αυτή την αρχική θεραπεία, πρέπει να επανεκτιμηθεί για να διασφαλιστεί η σωστή διάγνωση. Εάν επιβεβαιωθεί η ΟΜΩ, ο κλινικός ιατρός πρέπει στη συνέχεια να αλλάξει τη θεραπεία. Επομένως, σε έναν ασθενή που ελέγχεται με παρατήρηση θα πρέπει στη συνέχεια να χορηγηθεί ένας αντιβακτηριακός παράγοντας και σε έναν ασθενή στον οποίο χορηγήθηκε αρχικά ένας αντιβακτηριακός παράγοντας θα πρέπει να συνταγογραφηθεί διαφορετικός αντιβακτηριακός παράγοντας.

Σύσταση 5:
Η μείωση των παραγόντων κινδύνου θα πρέπει πάντα να ενθαρρύνεται από τους κλινικούς γιατρούς για να βοηθήσουν στην πρόληψη της ΟΜΩ. Παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη είναι η μείωση της προσέλευσης στον ημερήσιο σταθμό, η χρήση θηλασμού για τουλάχιστον τους πρώτους 6 μήνες της ζωής του παιδιού, η αποφυγή του φαγητού με μπιμπερό σε ύπτια θέση και η μείωση ή η εξάλειψη της χρήσης πιπίλας μετά την ηλικία των 6 μηνών.

Σύσταση 6:
Υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που χρησιμοποιούν μη συμβατικές μεθόδους θεραπείας για τα παιδιά τους. Ωστόσο, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να υποστηρίζουν μια σύσταση για τη χρήση συμπληρωματικής και εναλλακτικής ιατρικής για τη διαχείριση της ΟΜΩ.

(Οδηγία κλινικής πρακτικής, AAP & AAFP, 2003)

Μπορείτε να βρείτε την πλήρη Οδηγία Κλινικής Πρακτικής επισκεπτόμενοι τον ιστότοπο της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής στη διεύθυνση http://aappolicy.aappublications.org.